Voorzitter, het raadsvoorstel ‘Programma Sociale Koers 2020-2023, moet richting geven aan hoe we grip willen krijgen op de zorg in Houten en hoe dat in combinatie met de ombuigingsmaatregelen moet leiden tot kostenbeheersing.
Het gaat om de instrumenten waarlangs we werken en daarmee om de principes waarlangs ook medewerkers van het Sociaal Team kunnen werken.
Dit programma beoogt duidelijkheid te verschaffen over wat er de komende jaren bereikt moet worden in het sociale domein.
Er is 8 weken aan gewerkt, waarbij er een aantal zaken is toegevoegd, maar de rest is blijven staan, dus onze kritiek blijft ook staan. Het is nog steeds een beetje wollig stuk, daarom is het nu echt tijd voor concrete uitvoeringsplannen. Een jaarplan 2020 - 2021 kan ook op 1 juni beginnen.
Voorzitter.
Net als op 10 maart kaart ik de betaalbaarheid van het systeem aan. Naast de ingeboekte bezuinigingen, staat er nog een enorme uitdaging om de hoek. De effecten op de zorg van de coronacrisis en de daarmee gepaard gaande financiële gevolgen.
Heeft de gemeente zoveel reserves, is haar huishoudboekje toereikend om dit allemaal op te vangen?
De VVD fractie heeft in de klankbordgroep sessies al een aantal keren aangegeven wel brood te zien in een budgetplafond. Het gaat ons hierbij niet zozeer om het instrument op zich, maar om grip te krijgen op de uitgaven. Als we grip hebben op de uitgaven, dan hebben we ook nog geld aan het einde van het jaar voor de zorg die op dat moment absoluut nodig is.
De VVD wil nu niet zo ver gaan om een amendement in te dienen om budgetplafonds in te stellen, maar we willen wel een ‘boodschap’ afgeven aan de wethouder door middel van een motie. Wij verzoeken u daarin de mogelijkheid te onderzoeken tot het instellen van een budgetplafond als onderdeel van de inkooponderhandelingen; daarbij verzoeken we u om het onderzoeksresultaat uiterlijk begin Q2 2021 met de raad wil delen. Tevens vragen we u om het aantal gecontracteerde aanbieders terug te brengen, zonder in te boeten op de diversiteit van het zorgaanbod
Sturen op budgetten is een lokale verantwoordelijkheid. Dat betekent dat de afweging tot het wel of niet invoeren van een budgetplafond en budgetindicaties per aanbieder een lokale verantwoordelijkheid is en bestuurlijke besluitvorming vraagt.
We hopen dat het onderzoek zal uitwijzen dat budgetplafonds uitvoerbaar zijn, zodat deze kunnen worden ingesteld om te voorkomen dat de tekorten nog meer oplopen en dat we daardoor nog meer moeten interen op onze reserves.
Zeker in deze tijden, waarin onverwachte en wellicht grote aanslagen kunnen worden verwacht op ons huishoudboekje, is het belangrijk dat uitgaven goed worden gemonitord en in de hand gehouden.
We moeten daarom stimuleren dat aanbieders in de tweede lijn er baat bij hebben om cliënten zo spoedig mogelijk af te schalen naar minder zware zorg, richting preventieve voorzieningen en hun sociale basis als onderdeel van het normale leven. De invoering van de budgetindicaties stimuleert de aanbieder om tijdig tot passende afschaling van zorg over te gaan.
Het systeem is minder rigide dan het lijkt. Er kan bijvoorbeeld worden geschoven met de ‘potjes geld’ als de ene aanbieder meer zorgvragen krijgt dan verwacht en de andere juist minder.
De gemeente zal strakker moeten sturen op budgetindicaties door middel van een frequente monitoring en ja, dat vergt extra inspanning en tijd, maar ik ben ervan overtuigd dat het uiteindelijk het gewenst resultaat zal hebben. Geen ontspanning, zonder inspanning…..